Nico van Dijk

Het gebruik van sensoren is een veelbesproken onderwerp in het Facility Management-werkveld. Ze leveren organisaties informatie over gebouwen of assets en daardoor kunnen zaken als onderhoud vele malen efficiënter worden ingericht. Wat u wellicht nog niet wist: sensoren worden onder meer veel gebruikt in grote, Nederlandse fietsenstallingen. Het aanschaffen van sensoren vertoont echter overeenkomsten met het aanschaffen van een hond: kopen is leuk, maar zonder voldoende aandacht en verzorging is de lol er gauw vanaf.

Stel dat je een robot inzet om onderhoud te plegen aan vastgoed of gebouw gebonden installaties, maar de robot maakt wat stuk tijdens zijn werkzaamheden. Wie is er dan verantwoordelijk? Het is een vraag die rijst, nu robots steeds vaker professioneel worden ingezet. Waar het debat vooralsnog vaak ging over de gevaren van kunstmatige intelligentie en daardoor hypothetisch en speculatief bleef, richt het gesprek zich nu steeds meer op de concrete risico’s gerelateerd aan de inzet van robots. Wie is aansprakelijk wanneer een robot iets stuk maakt tijdens het uitvoeren van zijn taak?

Er is geen technologische ontwikkeling waar facility en maintenance managers zo naar uitkijken als naar het ‘Internet of Things’ (IoT). Met objecten met daarin sensoren die zijn verbonden met het internet wordt het mogelijk om te handelen op basis van realtime data en dat biedt enorm veel kansen. Het gebouw kan zichzelf bijvoorbeeld aanpassen aan de aanwezigheid van medewerkers of gemeten temperaturen, waardoor onderhouds- en personeelskosten worden geminimaliseerd. Die voordelen lijken mooi, maar is het enthousiasme gerechtvaardigd?

Worstelt u ook met het op tijd afhandelen van storingsmeldingen? Vraagt u zich af hoe u toch aan Service Level Agreements (SLA’s) kunt voldoen? Of sluit u weleens meldingen af, voordat het probleem echt is verholpen om maar aan de KPI te voldoen? Het proces van een binnenkomende storingsmelding tot en met administratieve afwikkeling lijkt eenvoudig. Maar in de praktijk kan dit ogenschijnlijk eenvoudige proces leiden tot een stroperige serviceorganisatie. Met ontevreden klanten en ongemotiveerde medewerkers tot gevolg. Om maar te zwijgen over de flinke stapel papierwerk achteraf.